Eskiye özlem duyan tüm insanlara

Yaşamın akışında eğer kendimizi ve ailemizi bir araya toplamaya yetecek bir zaman dilimi ayırabilirsek konuşacak çok şey var. Özlem, değişim, yaşam koşulları, arkadaşlık daha neler neler?

Aile büyüklerimle toplandığımızda geçmiş zamana açılan pencereden bakmayı çok seviyorum, biraz da kıskanıyorum o zamanları yaşama şansını yakalayanları.

Belki bu cümleden sonra, ?O zamanlar teknoloji mi vardı? Ne zorluklar çekiyorduk? diyerek şimdiki nesli şanslı bulanlar da çıkabilir. O zaman penceremizden hep birlikte bakalım ve günümüzle geçmişi biraz kıyaslayalım. Belki fikirler de zaman gibi değişmiş olur.

• Öncelikle zaman sadece yaşam kalitesini değiştirmedi, masumiyetimizi ve doğallığımızı bir sünger gibi emdi. Sokakta oynanan oyunların yerini teknolojik ürünler aldı mesela. Teknoloji, insanı yalnızlaştırdı, sohbetlerin yerini aldı hızlıca. Dedelerimizin güzel meyve bahçelerinin yerini yüksek binalar aldı. Hatta ?Buralar önceden dutluktu? diye söylenir, halk arasında. O sözler ağaçların arasındaki gölgelerde demlenmemiş çocuklara komik gelir. Büyüklerimizin eskiye özlem duyarak çevrenin değiştiğini bu sözle ifade ettiklerini düşünüyorum.

• İnsan ilişkilerinin temelinde yer alan en büyük ihtiyaçtır güven. Bir ağacı dik tutan kökler gibidir. Onun varlığı arkadaşlık ve komşuluk ilişkilerini sürekli kılar. Mahalle yaşamında kendine beslenme alanı bulan güven şimdi sokaklarda yokluğunu hissettiriyor. Güvenle oynanan sokaklar bomboş kaldı. Anneler, eskiden cama çıkarak kendilerini sokaktaki tatlı oyunlara kaptıran çocuklarını çağırırlardı. Şimdi ise o tatlı oyunlar, çamurdan yapılan yemekler kalmadı,  çocukların gözleri dört köşeli sığınaklarında artık. Öğretmenim, bu aletleri teknolojik ?emzik? olarak isimlendiriyor. Bir kelime kalıbına ancak bu kadar uyardı.

• Sokaklarda gezen süt satıcılarını, elma şekercileri, bozacıları anlatır büyüklerimiz. O satıcıların olduğu dönemlerin son zamanlarını hatırlıyorum. Ancak perdenin kenarından dışarıyı gözlemleyerek bu satıcıların mahallelerinden geçmelerini bekleyen çocuklar çok eskilerde kaldı.

• Televizyon şimdi ister eski modeliyle ister en yeni modeliyle her evde bulunurken önceden komşuların bir araya toplanma sebebiymiş. O zamanların teknolojisi öylesine masummuş ki sohbetler bir demlik çay eşliğinde devam edermiş. Ya da sofraya oturulduğunda telefonlarla fotoğrafı çekilip sosyal medyaya koyulan yemekler yerine, sobaların üzerine çaydanlık koyulurmuş.

Evet! İşte durumlar böyleymiş böyle oldu. Zaman değişti, getirdikleri de oldu, götürdükleri de. Ancak insanın yüreğine kadar girip nasıl oldu da onun duygularını değiştirdi, yoksa o bunu yaparken ona vicdanımızla savaş açmadığımız için bizler mi suçluyuz bilemiyorum. Eskiden komşulara evin anahtarları bile emanet edilebilirmiş. Şimdi bırakın güveni, ?Komşuluk kaldı mı?? diye soruyoruz önce.

Yazımı şu sözle sonlandırıyorum: ?Ey insan, zaman sensin. Sen iyi olursan zaman da iyidir; eğer sen kötü isen zaman da kötüdür.?Hz.Muaviye Mutluluk ve huzurun gölgeniz kadar yakınınızda olması dileğimle...

Orjinal Köşe Yazısına Git