Adamın biri papaza gitmiş:
“Papaz efendi, ben çok iyi insanım. Yolda yürürken karıncaları ezmeyeyim diye ayak parmaklarıma çan bağlarım, sesinden mahlukat kaçsın diye…”
Papaz, “İyi de evladım, o zaman neden bana geldin?”
“Efendim, ben bir günah işledim. Evde yalnız oturuyordum, kaynanam geldi. Olgun yaşta ama fıstık gibi. Biraz da seksi giyinmiş. Görünce dayanamadım, bastırdım!”
“Peki oğlum, her kul günah işler. Sen ki karıncalar ezilmesin diye ayağına çan takan adamsın. Git şuraya iki mum yak. Ben affettim, Allah da affeder!”
“Yook, gidemem! Bir günahım daha var.”
Papaz, sinirlenmiş:
“Ne günahı oğlum? Böyle iyi adamın ne günahı olur?”
“Geçen gün yine evde yalnızdım. Benim bir baldız var, bir görsen harika! Öyle böyle dayanamadı, bastırdım!”
Papaz, çok sinirlenir:
“Eee oğlum, el insaf! Tamam, sen ki karıncalar ezilmesin diye ayak parmaklarına çan takan adamsın, böyle bir adam. Git, Hz.İsa ile Hz. Meryem’e 4 mum yak. Ben affettim, Allah da affeder.”
“Yoo, papaz efendi, gidemem. Daha benim günahım var.”
“Ne günahı oğlum?”
“Dün evdeyken bu kez kayınbirader geldi. Nasıl parlak, nasıl yakışıklı bilemezsiniz…”
Papaz, iyice köpürerek bağırmış:
“Ulan git, o çanları ayak parmaklarından çıkar. Sıra bize gelmeden bilmem nerene tak!”