İsmail Gür, 93 Harbi’nde, Bulgaristan Dandere’den 4 yaşındayken gelen emekli hastane başkâtibi merhum Ahmet Gür ve merhume Cemile Gür’ün, merhum Hüsamettin Gür ve merhum Hayrettin Gür’ün en büyük çocuğu olarak 1 Temmuz 1925’te, Bandırma’da doğdu.
Vatani görevini 2. Dünya Savaşı yıllarında asteğmen olarak yaptı.
Balıkesir Necati Bey Yüksek Öğretmen Okulu ve şimdiki ismi Çapa olan İstanbul Yüksek Öğretmen Okulu’ndan mezun oldu.
Öğrencilik yıllarında, İstanbul’a sebze, meyve ve balık ticareti yapan İsmail Gür, meslek sahibi olduktan sonra ise sırasıyla Erzurum Tortum K. İlkokulu Edremit Ortaokulu, Bandırma Şehit Mehmet Günenç Lisesi ve Bandırma Ortaokulu’nda yönetici ve öğretmenlik görevini üstlendi.
1950 yılında, merhume Hacı Penbe Gür ile evlendi. Merhum Aykut, Sevgül, Serpil ve Hakan isimlerinde 4 çocuğun babası oldu.
Meslekte 30 yılını doldurup, 1974 yılında emeklilik dilekçesini verdiğinde kendisine önerilen Erzurum Milli Eğitim Müdürlüğü görevini sağlık sorunları nedeniyle kabul etmedi.
Ardından, 1960 yılında, Çerkes Ethem Konağı’nda, merhume eşi Hacı Penbe Hanım’ın vasiyeti üzerine, ortaokul ve lise öğrencileri için Bandırma’nın donanımlı ilk öğrenci yurdu olan “Işık Öğrenci Yurdu”nu kurarak burada müdürlük görevini yürüttü.
İsmail Gür, Bandırma’da hep ilklere imza attı.
İlk muhasebe bürosunu, ilk dershaneyi açtı. Ancak öğretmenlik görevinin yanı sıra bu işletmelere izin verilmesince ikisini de kapatmak zorunda kaldı.
Gür’ün, şu anda Türkiye İş Bankası Bandırma Şubesi’nin bulunduğu yerin yanında küçük bir dükkânı vardı. Ticareti, öğretmenlikteki branşı matematik kadar severdi.
Gür, siyasete hiçbir zaman sıcak bakmadı. Zaman zaman kendisine teklif edilen milletvekilliği ve belediye başkan adaylığına ilgi göstermedi.
Emekliliği sonrasında da ısrarlar üzerine kısa bir süre Kemal Pireci Anadolu Lisesi’nin kurucu müdürlüğü görevini üstlendi.
Gür, en büyük hayali olan aşevi açmayı ise gerçekleştiremedi.
İsmail Gür, o dönemdeki eski Bandırma mezarlığının durumuna çok üzülürdü.
Gerçek ve hak edilmiş başarıların, yalnız yetenekle değil, disiplin, özveri, bağımsız ve ödünsüz bir kişilikle, içten bir vatan sevgisiyle gelebileceğine inanırdı. Tüm yaşamıyla buna örnek olmaya çalıştı.
31 Mart 1990’da, Bandırma’da vefat eden İsmail Gür, Bandırma Şehir Mezarlığı’na defnedildi.
