KAYBETMEYELİM...
Kaptırmıştım ruhumu kahrolası dünyaya,
Bir şey görmedim ki, yalan ve riyadan başka...
Ne kadar çabuk düştü, takvimlerden yapraklar,
Hep hayallerle doluydu, dinlediğim şarkılar...
Böyle yazılmış kader, değişmez ki dediler,
Sen gelince durdu sanki, içimde tüm kederler...
Bir bir kayboldu, ruhumu kemirenler,
Bir vuslata dönüştü, kâbus dolu geceler...
Şimdi varlığın, bana bir dünya gibi,
Yarın, bugünden güzel olacak sanki...
Nasıl değiştirdin kararmış bir sayfayı,
Ne olur kaybetmeyelim, bu toz pembe dünyayı...
AHMET BATU
