Yazıma bir şiirle başlayayım.
Şair şöyle diyor:
“en az üç dil bileceksin
en azından üç dilde
ana avrat dümdüz gideceksin
en azından üç dil
çünkü sen ne tarih ne coğrafya
ne şu ne busun oğlum Mernuş
sen otobüsü kaçırmış
bir milletin çocuğusun…”
X X X
Bu ülkede küfür kutsaldır, diyorum ya, bazıları yakıştıramıyor, bu deyişime. Boğazımıza kadar pisliğin, insana ve doğaya, ihanetin, çocuklara ve kadınlara uygulanan eziyet ve vahşetin, yaşlılara saygısızlığın cirit attığı bu toplumda yapılacak en güzel şey, ana-avrat dümdüz gitmektir.
Ruh sağlığı bakımından o kadar güzel ki
Basacaksın küfrü…
Dağa, taşa, ormana karşı bağıracaksın, salacaksın küfrün en usturuplusunu poyraza…Başka insanlara da bulaşsın diye.
Küfür etmeyip de ne yapacaksın?
Ya sabır mı diyeceksin?
X X X
İşsizlik almış başını gitmiş.
Taşı sıksa suyunu çıkaracak genç insanlar işsizlikten ne yapacaklarını şaşırmışlar. Kahveler, internet kafeler, sokak başları bu genç insanlarla dolup taşıyor. Aileler ekonomik yokluk, tedirginlik ve korku içinde yaşıyor. Yarının belirsizliği insanların umudunu yok ediyor. Yoksullaşan insanları dilenci durumuna düşürmüş bir iktidar ve onun gözü doymaz yöneticileri de har vurup harman savuruyor, durmadan zenginleşiyor. Zengin ile yoksulun arasının bu kadar açıldığı bir toplumda küfür etmeyip de ne yapmalı?
X X X
Din ve inanç özgürlüğü dışında tüm özgürlükleri savunmak yürek işi oldu. Hele bir özgürlüğe dayanarak, HAYIR toplantısı yap, bir ton sopa, tazyikli su, biber gazı tepkisi ile insanlıktan çıkarılırsın.
X X X
Üretimin her dalının ucuzlatıldığı, anlamını yitirdiği, dışa bağımlılığın gemi azıya aldığı, insanların onuruyla oynandığı böylesi bir düzende, insanların en doğal tepkisi olan küfür etmeyi de engelleyecek bir yasa yok ya …
Küfür şiddetin orgazmıdır.
X X X
Benim insanım, zavallı insanım, bırakın haksızlıklara kafa tutmayı, küfür etmeyi bırakın, tükürmeyi bile beceremiyor…
Ben bu düzenin anasını-avradını, gelmişini, geçmişini….
