Çocukken kollayan bir tek o vardı .
Görünce gülerdi hep babaannem.
Ayrılığı sevmez hicap duyardı,
Bozandan yılardı hep babaannem
Çorak getirilen bilmem akkaşı,
Damlamasın diye toprakla taşı,
Babamla birlikte yaparmış kaşı,
Andıkça dalardı hep babaannem
Çeşmeden gelirdi tokacın sesi,
Urbada kalmazdı kirin lekesi,
Pantolonumun düz para kesesi,
Seninle dolardı hep babaannem
Derdi, yağmur gelir hava bulanır,
Avşar yağmur suyu ile sulanır,
Yağmurda iliğe kadar ıslanır,
Islağı alırdı hep babaannem
Küslük yok idi hal hatır sorardık,
Top sesiyle ağrır başı yorardık.
Masal der etrafı hemen sarardık
Basta o kalırdı hep babaannem.
Gaz yoktu, ocakta kermen yakardı,
Ocakta köz, yamaç bağa bakardı,
Kafa yorar bilmem kime takardı,
Yaşını salardı hep babaannem.
Sen varken kardeşler özde bağlıydık,
Yoktun nar tanesi gibi dağıldık,
Hele birde torun eşten ayrıldık,
Ağlar sac yolardı hep babaannem.
Selimi çok hasta yok arayanı,
Ne acilar çekti ağrır sol yanı,
Unutur mu göçüp gittiğin ani.
Ruh hicran dolardı hep babaannem.
23.04.2024 Âşık Selimi (Ömer Kılıç)