ve gecenin bu saati,
bulanık gözlerimle görüyorum,
sıfır bir yirmi.
önüm kitap dolu, yanım kitap;
felsefe, şiir, teori.
içim buruk mu, sanki biraz…
sıkkın mı, belki evet…
yalnız mı, kesinlikle — sonuna kadar.
ve uyku sarmadıkça bedenimi,
kafamdaki düşünceler, dar kalbim
unutturmaz kendini.
ne yapayım?
açıklamak mı?..
konuşmak istemiyorum,
anlatmak istemiyorum,
ne de dinlemek.
yazmak — belki evet,
yazmak isterim.
çünkü konuşmaktan daha kolay..
çabuk alevlenen ruhum için,
anlatmaktan ziyade…
kusurlar yok sayfalarda,
duraksamalar yok.
29.1.23