ben mızrabı kırık bağlama
ben bir erken akşam
bir telaşlı kasaba
savurdum yüreğimi
erken göçen kuşlara
X X X
bir yalnız bulut
terk edilmiş ufukta
ıslıkla türküler söyledim
zifiri sokaklara
X X X
künyemi kaybettim
hükümsüzdür
bir kimlik neyse oyum
şimdi
X X X
Çiçekler sararmış
sonbahar en çok ağaçlara
yakışıyor
bir de
aklımı tekmeleyip duran
gençliğime
X X X
Korkuyorlar Robenson
şafaktan korkuyorlar
yağmurdan
çırılçıplak yıkanır gibi
ağlamaktan
sımsıkı bir ayvayı dişler gibi
gülmekten
korkuyorlar
sevmekten korkuyorlar
Bizim Ferhat gibi, sevmekten
X X X
aşk şarap
aşk sarhoş
aşk sırılsıklam
aşk dut gibi
doğuştan
körkütük olmak
