Ben ağzınla konuşuyorum
Rüzgâr rüzgarla su suyla
Belki bu yüzden şiir
Bize hep küçük sokaklar getirir
Bahçemize bir incir kuşlar için
Yaz gölleri gibi aydınlık, tenha
Balkonlarımıza reyhanlar, hanımelleri
Avlularımıza cümle kapıları
Lirik güneşler…
X X X
ÖYLE ÇOK SÖYLEDİM Kİ SENİ
BİR DAHA BİR DAHA BEYAZLIĞIN
ÇINLAYIP DURDU BOŞLUĞUMDA.
X X X
Ben seni hep sevgilim ben seni hopppp
Yüzünden geçen dalgalardan okudum
Gözlerine sevgi okudum ellerine şefkat okudum
Annen seni inkar etmişti
Aldım etime dokuduuuuuum
X X X
Gül ateş
Sahil ateş
Geceye
Nar dağılır
Ve yıldızlar ateştir
Dem çeker yamaçlarda
Gül akar gülüşünde
Yanar ışığı yüzünün
Harede gözler büyür, ay büyürken sularda.
X X X
Seninle fısıldaşmak
Hikmetsiz Davut tılsımı ah, o doyulmaz
Yüzün bir avuç yeni dünya
Gözlerin marina, n’olur boğulma
Seninle göz göze gelmek: Asasızmusa.
X X X
Fırtınalı yüzünde dudakları bir tekne
En çatlak yerlerinden inecektim kedere
Adı deliye çıkmış cadılar denizinde
Ateşten halkalar yaptı taptığım bileklere.
X X X
Unutmadım ki
Hatırlasam alevlendi nefesi
Yanan benim âlemde iki dünya Mecusi
Öptükçe
Fısıldayan bir dudak bıraktı bende
Biliyorum yerini
Ama saklı derinde.
(*)YKY—ŞİİR YILLIĞI----2006
