Sınadım kendimi karşılıklı acıyla
Ben hep ölümü ve aşka inandım
X X X
Senin ağzın tarçın kokardı
Benimki karanfil
Birbirine karışırdı
Soluklarımız.
Tek başınayız şimdi ikimiz
Bende karanfil
Sende tarçın kokusu
Yapayalnız, kimsesiz-
X X X
Kendine sürgün
Bir garip kişiyim
Kutsallığı zincir gibi
Parmağında çeviren
Umudu depremden
Aşkı külden
Bekleyen benim
Aranızda
Yerim yok zaten
X X X
Borcu yok müruru zaman
Uğramış yüreğimin
Ne aşk, ne sevinç, ne de kin
Reddi miras eylemiş
Benim varislerim
Alacağım da yok, kimseden
Hep beraber şu beni
Gelin artık gömelim
X X X
Şu benim kervan geçer
Kuş uçmaz yalnızlığımdan
Söyleyin kendine kim cevap
biçer.
X X X
- öyleyse biri eski yazıyla
sağdan sola yazsın beni
(*) Bir acıya kiracı-
Metin Altıok
