Tüylenir sıcaklığı hüzünle nefesinin
Bir kuş olur hohlasan avuçlarında
Öyle uslu ki farkına bile varılmaz
Kurar yuvasını o üzgün ağaçlarda
Rüzgâr, ağaç ve insan, bir de kuş vardır artık
Bu hüznün karmaşık dokusunda
X X X
Kendine yük haline gelince
Koru kendini asıl kendinden
Kekik bile kendine kokarken
Bir tortu kalmıştır geriye
Ben bildiğin o senden
Sende saygılı ol kendine
Çık yola bir sabah erkenden
Ya hiç bir yerde görünme
Ya da geç aynı anda üç yerden
X X X
BEN EĞİLMEM GÜNDÜZ AMA
GECELERİ KANATIRIM KENDİMİ
X X X
Ben birini sevdiğim zaman
Göğünü durmadan genişletir
Ama herkes rahattır kozasının içinde
O sevgi artık kimsesizdir
X X X
Bir kabuk içinde
Birbirinden ayrılamaz
Aşk ve acı yüreğimde
İkiz badem içidir
X X X
Özenle örtüyorum çatısını
Sana duyduğum aşkın
Sağlam kiremitlerle
Yağmura ve güneşe alışkın
X X X
ÖLSEM AYIPTIR, SUSSAM TEHLİKELİ
ÇOK SEVMELİ ÖYLEYSE
ÇOK SÖYLEMELİ...
(*) Bir Acıya Kiracı
Metin Altıok
