Edebiyatın en zor dallarının başında bence şiir gelir.
Büyük şairimiz Fazıl Hüsnü Dağlarca ile yıllar önce yapılan bir röportaj belleğimden hiç çıkmadı. Şöyle diyordu, Dağlarca:
İnsanın şiiri, onun alınyazısıdır. Şiir yazarken terden sırılsıklam olurdum, gömleğimi, çamaşırımı çıkarır, sıkardım. Allah’ım, bana şiir yazdır, ondan sonra canımı al diye yalvarırdım. İşte böyle seveceksin şiiri, o zaman şiir de seni sever. Bir aile daha büyük bir eve taşınmak istiyorsa şiir okusun, şiir yazsın.”
Her manzume şiir değildir.
Paul Valery, “Şiirle manzume arasındaki fark, dans etmekle yürümek arasındaki fark kadar estetik doludur” diyor.
Şiir, yaşamın özüdür. Şiirsiz bir yaşam kurudur, sıradandır. Şiir, aynı tiyatro gibi insan içindir. Çünkü insan için en değerli olan şey, yine insandır. İnsan, kendini insana adadıkça insandır.
Çağrışımlar ülkesidir şiir. Her şiir, bir ülkedir. Her şiir ülkesinin çağrışımlar yaratan ışık kaynakları vardır. Bunlar ise imge ve metaforlardır. Yani, her şiir ülkesinin yaşamsal soluğudur bu öğeler…Onların olmadığı şiir, manzumedir. Manzumelerde çoğunlukla çağrışımlar bulunmaz, sezgi ve musiki öğelerinden eser yoktur.
Ahmet Haşim, “Şiir, her şeyden önce dilin onurudur” diyor.
Bandırma da çok önemli sanatçılar, şairler yetiştirdi.
Bandırma doğumlu Salah Birsel, unutulmaz bir şair-yazardı.
Son döneme damgasını vuran, gerek ülkemiz, gerekse dünyada büyük ün kazanan, şiirleri çok sayıda yabancı dile çevrilen Ayten Mutlu’dur, elbette ki…
Mutlu, “Adres” isimli dizelerinde şöyle diyor:
“Göğün altında,
Toprağın üstündeyim
Şimdilik…”
Şiir, kolay yazılmaz.
Behçet Necatigil’in, o kısa ama çok etkili “Gizli Sevda” isimli şirini 35 yılda tamamladığı bilinir.
Şiirin kısa veya uzun olması değil, insanın yüreğine dokunması gerekir.
İki dizelik şu Kızılderili şiiri ne kadar anlamlıdır:
“Ağlama,
Ölmeyeceğim!”
Unutmayalım ki şiirler, yazanın değil, ihtiyacı olanlarındır.
Yaşamınız şiir gibi olsun, “yürürken, şiirler takılsın ayaklarınıza” diyerek, sözü Bandırmalı şair Ahmet Batu’nun “Bu geceyi ekle hesaba” isimli dizelerine bırakalım:
“Bir selâm bıraktım bu gece sana,
Bir mey bardağında, boş tabağıma…
Bir nihavent şarkı çalan radyoda,
Geçmişten izler var dudaklarımda…
Her dokunduğumda boş kadehlere,
Anılar doluyor sarhoş yüreğime…
O kadar söyledim, gelme içince
Hayaller bitmiyor gece gidince…
Kadehi doldurmuş garson bir daha,
Biraz meze koymuş o boş tabağa
Oysa ben, hayalleri meze yapmıştım
Senin olmadığın boş masalara…
Selâmım kaybolmuş boşa arama,
Radyoda şarkılar dönmüş hicaza…
Neyin tadıdır bu dudaklarımda,
Garson! Bu geceyi de ekle hesaba…”
