Hiçbir şey, sıradan bir yaşam kadar güzel olamaz.
Diyelim ki, 60 yıllık yaşamınızın garantisi var. Ya sonrası? Macera, bilinmiyor!
Üstelik bu 60 yıllık yaşamınızın ortalama 20 yılı uykuda geçiyor. Zaten 7 yaşına dek de pek bilinçli değilsiniz. Öyleyse bu hırs ve kavga niye?
Yıllardır, inanılmaz bir tempo içinde koşturup duruyorum. Bu süre içinde ne vefalar, ne vefasızlıklar, ne ihanetler gördüm! Ama çok iyi dostluklar da edindim. Bir telefonumla çağırdığım etkinliklerimize hiçbir karşılık beklemeksizin koşup gelen gazeteci dostlarıma nasıl minnettarım, bilemezsiniz. Bunun en tipik örneğini, Bandırma Gazeteciler Cemiyeti’nin düzenlediği “Bandırma basınının 100. Onur Yılı” gecesinde yaşadım. Türkiye Gazeteciler Cemiyeti Başkanı Turgay Olcayto, basınımızın gerçek duayeni Altan Öymen, gecemizi özellikle benim hatırıma, cemiyetimiz adına onurlandırdılar. Bu arada yine basınımızın onurlu kalemleri Attila Gökçe, Ahmet Çakır, Mehmet Ayan ve Osman Babucci, yoğun işleri arasında zaman ayırarak, geceye 2 saatliğine katılıp, hemen İstanbul’a döndüler. Bu jestleri nasıl unuturum.
Kısacası gerçek dostluklar kolay kurulmuyor ve yılların emeğine bağlı.
Ama yıllar süren mücadelenin insanı yorduğu da bir gerçek.
Artık gazetecilik yaşamımı biraz daha rölantide kullanıyorum. Sıradan haber peşinde koşmuyorum. Gerçekten izlenmesi gereken haberler ve olaylarla ilgileniyorum. Çünkü biraz da kendim için yaşamam gerektiğini düşünüyorum. Hayat, sonraları sevmez. Hiçbir şeyi ertelemeye gelmez.
Son sözü, Ahrâz’ın, “Doğa hayattır” isimli dizelerine bırakalım, belki beni daha iyi anlarsınız.
“Tez canlı yaşadım
Koştura koştura…
Durmak nedir bilmedi yüreğim
Nefes nefese kaldım
Herkese, her şeye yetişmeye çabalarken…
Fark ettim ki ömür azalıyor
Ruhum yorulup eksiliyor, eskiyor…
Sonra dedim ki kendime
Bir dur, yavaşla…
Süper kahraman filân değilsin sen…
Bırak, yetişme, boş ver…
Akıp giden zamanı yaşa gönlünce…
Kapıl git hayatın ahengine…
Her şeyi duyma, her şeyi görme
Çok cümle de kurma
Bazen susmanın keyfini sür
Bazen görmezden gelmenin…
Böyle olunca belki herkesi mutlu edemezsin ama
Kendini mutlu edersin
Yetmez mi?
Şu kısacık hayatı
Biraz da kendin için yaşa
Koşturmadan, yorulmadan!”