Ve Tanrı, evreni yarattı.
Evrene yıldızları serpti.
Ve dünyayı yarattı.
Ve sabah ve akşam oluştu.
- Gün: Gökyüzünü izlesin diye toprağı ve suyu yarattı.
- Gün: Güneşi, toprağın ve suyun ateşi yaptı.
- Gün: Toprakta otu yarattı. “Ottan çiçekler çıksın, kocaman ağaçlar olsun” dedi.
- Gün: Otları, meyveleri yesinler diye canlıları yarattı. Canlılara, “Çoğalın ve birbirinizle beslenin” dedi.
- Gün: Ve sabah ve akşam oldu. Tanrı, insanları yarattı. Cuma günüydü.
- Gün: Her şeyi insanların hizmetine verdi. Ve “Gülsünler, kahkaha atsınlar” dedi.
- Gün: Pazar günü.
“Ben ne yaptım” dedi.
Ve sabah ve akşam oldu.
TANRI, İNSANI YARATTIĞINA PİŞMAN OLDU.
Dünyadan elini, ayağını çekti.
TANRI, BİZİ TERK ETTİ.
X X X
Tanrı’nın bize bağışladığı kutsal kitaplar böyle diyor.
Dünyamızı kirletmeye, yaşanmaz duruma getirmeye başladık ve temizlenmez bir dönemece getirdik. Tanrı’nın bize bağışladığı toprağı çitlerle, duvarlarla, tel örgülerle çevirip sahiplendik. Kiminin çok toprağı oldu, kiminin hiç! Sonra doğada bizden önce var olan hayvanların yaşam alanlarını yok ettik. Bin yıldan az bir sürede, doğada canlı türü bırakmayacağız.
X X X
İnsan olarak birbirimizi ezmenin, acı vermenin, yok etmenin, öldürmenin en acımasız dönemlerini yaşıyoruz. En acımasız düzen olan kapitalist düzeni kuran, yaşatan insan türü, kendi cehenneminde yok olmaya, yanmaya koşturup duruyor.
TANRI NE YAPSIN!
TANRI, bizi çoktan terk etti, o yedinci günde!
