Aman vermeyen günlerden geçiyoruz.
Biteviye zamanların izleri oluştu yüzümüzde.
O gülen gözler uzaklaşıp gitti başka diyarlara.
Bozuk dişlilerle yol alacağımızı zannederken,
Dağ başında tekeri koptu kağnımızın.
Artık Bandırma sahiline vuran
yorgun dalgalar gibi yaşıyorum;
düne hasret, yarına özlemle.
Temmuz nerede? Ağustos kayıp mı?
İlkbahar çoktan terk etti yüreğimi.
Mevsimler sizde mi unuttunuz beni?
Oysa bir kaç yıl evveline kadar
güneşe gönlünü kaptırıyordu,
güne bakan çitlembik.
Bir parça mutluluktu istediğimiz,
bir parça heyecan hepsi o kadar...