Korkunun doğurduğu, sarıp sarmalayıp büyüttüğü, kör kuyulardan çıkardığı, seslerin, acıların çığlıklarının gün ışığına çıkardığı bir yalanlar furyası…
Hayatın en gerçekçi göstergesi… Yalan, dünyanın kocaman kocaman yalanları…
İnsanlar, zavallı insanlar korkudan kaçmanın, kurtulmanın çaresini yalanlara sığınmakta buluyorlar…
Ne yapsınlar…
Herkes yalan söylüyor.
Doğru, kayboldu gitti ortalıktan.
Kim arıyor ki zaten doğruyu…
Doğrunun da ne işe yaradığı belli değil, bu yalan furyasında. İnsanların bilincini tutsak eden yalan furyası çoktandır doğruları, gerçekleri gömdü karanlık kuyuların sessizliğine. Cahilliğin karanlığına gömülü toplumda da en geçerli yaşam şekli yalanlara sarınmak oluverir.
Herkes yalan söylüyor.
Korkunun beslediği, yobazın ağzından düşürmediği kör inancın karanlığında büyüyen yalan, öylesine allanıp pullanır ki, basit, sıradan insan, bilincinde sorgulama gelişmemiş, yer etmemiş insan, yalanların çekiciliğinde, gerçeklerin acı yansımalarından habersiz, çağdışı bir yaşamın tam göbeğine düşerler. Yalancı bir düşünce anaforunda, yalancı bir yaşam, yalancı bir dünyada insanlığını yitirir, kaybolur.
Büyük insanın yalanı da büyük olur.
Dinsel dogmatik yalanlarıyla bu güzelim dünyayı ‘’yalan dünya” yaparlar.
Yaşanası bu gerçek dünyaya el koyarken, ’’öbür dünya’’ yalanı ile zavallı insanları bu gerçek yaşamdan koparırlar.
Yalan, hayatlarını çalar insanların.