Sabah yağmurla yıkanıyor.
Sokaklar bomboş.
Su birikintilerinde serçeler oynaşıyor.
Adam, bir başına, yağmura inat, rıhtımda dolaşıyor.
Ve gökkuşağı dağın üstünden, ıhlamur, kestane, tespih, manolya kokuları ile dolu kentin varoluşlarına iniyor sanki.
Âşıksın, sırılsıklam, ne güzel . . .
Hava laciverte geçiş yapar, kıyıda dalgaların oynaşında bir bira, bir daha ve hoş çakal hüzün!
ŞİDDET, ŞEFKAT, ŞEHVET
HAPSOLURSUN BU DUYGULARA.
TOPLUM DİŞİ BİR KISRAK GİBİ.
X X X
Güneş yalnızlığı çalan bir hırsız.
Bulutlar güneşi kıskanıyor senden
gözlerin gök mavisi, dudakların kızıl gül.
X X X
Yağmur, hep berekettir.
Toprağın kokusunu duyan çiftçinin yüreğinde yeşeren umut. Ne güzeldir
toprağın kokusu, ağaçların temizliği,
yaprakların körpeliği.
X X X
Deli olmak ne güzel. . .
Müptelayım sana ve sulu kuru karışık mahzun gözlerine.
Tıpkı yağmur gibi.
Temiz, bakir ve körpe.
Hiçbir kitap yazmıyor seni.
Sen benim kalemimdesin.
X X X
Yağmur sokağı öpüyor.
Ve gülmek, bu sokağın, bu mahzun sokağın gölgesinde rastladığım en kraliçe sözcük.
Yalnızca gözler içer gözlerden, yalnızca yürek çarpar yüreğe. Bu sokağın insanları böylesine sıcaktır, güneş gibi.
X X X
Tanrı'nın en güzel armağanı.
Kiraz çiçeğim benim.
EĞER DOLDURMAK İSTERSEN YÜREĞİNİN BOŞLUĞUNU, BURAYA GEL, BANA, YÜREĞİMİN IRMAĞINA.
Yağmurla gel.
Sessiz ve beyaz bir çiçek gibi, mavi gözlerinle, kızıl dudaklarınla, tüm varlığımı kapla. Yüreğime ışıltılar saç. Bir nilüfer yaprağını, bir çiğ damlasını üzerinde tutarken gösterdiği özenle, sevgiyle korurum seni. O benim yüreğimdi.
Yüreğim kanıyor hasretinden.