Son kalan göçmen kuşlarda seyrüsefere çıkar bulutların arasından aşk dağlarını geçerek sıcak diyarlara. Heybeleri dolu, azıkları gagasında seslenerek art arada diziliyorlar gökyüzünde yeşilbaşlı göbel ördekler. Şaşkın şaşkın dans eden acemi dansçılar gibidir sığırcık kümeleri.
Son şarkısını söylüyor meşe dallarının arasından kanarya. Serçe terk etmek istemiyordu yuvasını lakin çok rüzgâr alıyordu çıplak ağaçlar. Bağırtılarının bir sebebi vardı elbet; pejmürde gezintilerin, avare serzenişlerin. Onun derdi sıcacık bir yuva, anılarla dolu bir harabe yahut çürümek üzere olan söğüt kovuğu.
Son güller yavaş yavaş solarken, kekremsi bir tat veriyor ayva ile muşmula. Kısa bir ömürdü çınar yaprağınınki; çöpçü yakalamasa da zaten yok olacaktı, öyleyse bu telaş ne için? Emaneten bekliyordu dallarda tırtılın ömrü gibiydi bütün gördükleri sadece bir mevsimlik mutluluk. Toprak kendisini teslim almayacak mı sanıyordu?
Son çeyreğidir baharın. Ansızın gök gürülder delibozuk rüzgârla karışık yağmur taneleri sokaklara dökülürken. Ağlar kimsesizler sessiz parklarda, fark edilmez gözyaşları koca meşenin 3 no’lu çay bahçesinde…