Yapraklar düşerken…
RECAİ ÇEVİK
Yapraklar düşerken
Ben
Uçuyordum.
X X X
Seksen yaşına geldim mi…
Kendimi şu sararıp kucağıma düşen çınar yaprağına benzettim.
X X X
İnsan üç şeyi durduramaz.
Zamanı,
Değişimi,
Değiştirme isteğini…
X X X
İnsan,
Akıl demektir,
İnanç şöyle dursun.
X X X
Papa 1. Gregorius şöyle buyurmuş:
“Nerede şiir varsa, yakın.”
Zavallı!
Bilmez ki,
Şiir insanın varlığıdır.
Şiir hep var olacak, yobazlar unutulup gidecek.
X X X
“Dede
Bilmiyorsun”
Dedi torunum.
Evet, bilmiyorum.
Torunum, bilgi çağında yol alıp gidiyor.
Ne güzel!
X X X
Şu İsrail’e bak.
Arabın kafasına kafasına bilimin sopasıyla vuruyor.
Ve Arap dünyası gık diyemiyor.
Zavallılar…
X X X
“Rakı şişesinde balık olsam…”
Demiş şu Orhan Veli.
İşte burada.
Hafif bir poyraz.
Işıldayan gökyüzü.
Merhaba sarkıtan yaşlı ıhlamur.
Gecenin sessiz cümbüşü.
İstavrit, yanında Kırkağaç kavunu, Manyas kelle, yeni rakı…
S…mişim dünyayı…