Zeus, eski Yunan tanrılarının en yücesidir. Olimpos Dağı’nın tepesinde oturur. Hem gökyüzündeki tanrı ve titanları yönetir, hem yeryüzünü. İnsanların her şeyine karışır, kızdığında şimşekler yağdırır, kayırdığına da bahşişler verir. O konuşur, herkes onu dinler.
Ancak bu tanrı Zeus, aynı zamanda tüm mitolojilerin en ahlaksız tanrısıdır. Eşi Hera’yı kaç kadınla aldattığını, kaç ölümlü bakireyi gebe bıraktığını, kaç ölümsüz tanrı/titanı kandırdığını ancak kendisi bilir. Öfkesi, kini ve yalanı bol bir tanrı.
X X X
Tanrı Zeus, günün birinde kumsalda oynayan çok güzel bir kız görür. Adı Evropa’dır kızın. Zeus, kızı kaptığı gibi Girit’e kaçırır. Bu kızdan üç çocuğu olur. Evropa’yı halkı bir türlü unutamaz. Evropa adı günümüz Avrupa’nın adı olur.
X X X
Zeus, aynı zamanda acımasız, kindar bir tanrıdır. Affetmek diye bir duygusu yoktur.
Göklerin ateşini alıp insanlığa ulaştıran ve insanları karanlık ve soğuktan kurtaran tanrı Promete’yi cezalandırır. Ciğerlerini her gün kartala yedirir.
X X X
Düşünme ve soru sorma yeteneğini insanlara sunan, kör inanca karşı insan aklını kışkırtan Sisifos adlı tanrıyı da, koca bir dağın zirvesine taşımakla cezalandırır. Sisifos, taşı zirveye taşır ama taş yine aşağı yuvarlanır. Sisifos, yine işe koyulur.
X X X
Milattan önce yaşamış tüm Yunan halkı, Zeus’un ne dengesiz, ne ahlaksız ve kötülük dolu bir yüreğe sahip olduğunu bilir. Yine de ona dua eder ve şöyle yalvarırlar:
“Ey Zeus, ne olur, bizim tarlalarımıza da yağmur yağdır.”
Günümüz tanrılarının, Zeus’ların, o mitolojik Zeus’tan ne farkı var, dersiniz?