İnsanın aklı çoğaldıkça can sıkıntısı artar.
Dostoyevsky
Can sıkıntısı, beyninizin dikkat dağıtıcılardan kopma lüksüne erişmesidir. Yaptığımız şeylerin çoğu, dikkatimizi dağıtmak yoluyla can sıkıntısını yaşamımızdan çıkarma çabasıdır.
Mücadele barındırır.
Sıkılmak! Yapacak hiçbir şey olamaması gibi düşünülse de bir şeylerin durumu değiştirmesini ummak, beklemektir.
Umut barındırır.
Verimli can sıkıntısı merak duygusunu ortaya çıkaran, kişiyi araştırmaya, düşünmeye geçmeye sevk eder. İnsanoğlunun tarih boyunca icat ettiği şeylerin pek çoğu, bir biçimde can sıkıntısını gidermek için keşfedilmiştir.
Macera barındırır.
Can sıkıntısına müsaade edersek dış dünya ile düşüncelerimiz arasındaki o saf boşluk beynimizi yaratıcı olmaya iterek, hiçbir şey yapmanın düş kırıklığı yerine, orada bekleyen yeni fikir ve ilhamların ortaya çıkma şansı olur.
Fırsat barındırır.
Can sıkıntısı yalnızlık hissi, öfke, üzüntü ve endişe gibi olumsuz durumlarda da ortaya çıkabilir.
Karamsarlık barındırır.
Can sıkıntısı kimi zaman yaratıcılığımızı ortaya çıkarmak için muhteşem fırsatlar sunarken bazen anksiyete, depresyon, öfke, sosyal beceriden yoksun kalma, kilo alma veya verme hatta erken ölüm gibi riskleri de barındırabilir. Bu durumda can sıkıntısı yaşamın anlamsızlığından kaynaklanan, ne yaparsak yapalım tam olarak doyuramayacağımız duygudur.
Özlem barındırır.
Canımız sıkılıyor diye şikâyet etmek yerine can sıkıntısının insan hayatına kapılar açabileceğini düşünerek tadını çıkarın. Kim bilir hiç ummadığınız anda keşfedilmeyi bekleyen bir şeyi keşfederek can sıkıntısının ödülünü alabiliriz! Ne dersin?
