Öptüm yaşamın cehennem yüzünü,
Öpüşümle açtı güneşler
Kırdı sevdalılar bin yılların paslı zincirlerini
Gökyüzü sevincin gözyaşları gibi…
X X X
Ölüm korkusunu kursuna dizip
Biledim silahımı sevda türküleriyle
Yaşını erteye koydum da
Yanımda düşenin öcünü,
Mermi yaptım silahına…
X X X
Baharda bir tomurcuk gibi patlayan öfkedir umut.
X X X
Açar da acının rüzgârına,
Hüznün solgun yelkeni,
Ne zindan karanlığı,
Ne zulüm
Ne işkence
İndiremez dudaklarındaki
Gülümsemenin bayrağını
X X X
Tanrıya değil,
bahara tapıyorum
şimdi
(*) Ahmet Telli